Kaolien is een witte klei, brokkelig, maar vuurvast. Ze bestaat voornamelijk uit aluminiumsilicaten. Het is een van de vier componenten voor het maken van echt porselein - hard porselein - met water, kwarts en veldspaat^[1].

Vroeger werden serviezen geïmporteerd uit China, maar een dergelijke onderneming was tijdrovend en duur. Het was niet ongebruikelijk dat de bestelling in scherven aankwam. Louis XV besloot in 1756 zijn bestellingen te doen bij de Manufacture Royale de Vincennes in Sèvres. Een decennium later kocht de koning de fabriek en verleende haar het voorrecht van de productie van de witte keramiek.

Door de eeuwen heen ontstaat in Haute-Vienne diverse porseleinfabrieken die tegenwoordig tot de grootste en meest gerenommeerde behoren: Royal-Limoges (1797), Haviland (1842) en Bernardaud (1900). Hun credo is het combineren van moderne en traditionele vaardigheden. Ze contracteren belangrijke kunstenaars die de meest geavanceerde, unieke ontwerpen maken. Stephane Bonneau is een goed voorbeeld. Hij werkte eerst voor Royal-Limoges en daarna voor Bernardaud. Haviland had tot voor kort als artistiek directeur, Jean Boggio, de "schepper van dromen." Richard Peduzzi, architect, schilder en decorateur is een andere kunstenaar die een vleugje creativiteit toevoegde in de koninklijke fabriek van Sèvres.

Tegenwoordig siert het porcelein uit Limoges de tafels van de beste hotels en wordt het tentoongesteld in de grote Franse musea. Porcelein maakt deel uit van de geschiedenis van Frankrijk.