De wet wordt ook wel "Loi Duflot 2" genoemd naar minister Cécile Duflot die het wetsontwerp maakte. De hoofdlijnen van deze wet zijn:

Ingeperkte huurprijzen

In de grote steden zijn de huurprijzen niet langer vrij. Al in 2012 werden in de wet "Duflot 1" enkele beperkingen opgelegd; deze nieuwe wet legt strakkere bepalingen op, gebaseerd op jaarlijks door de prefectuur vastgestelde limieten.

GUL

Met ingang van 1 januari 2016 bevat een huurcontract ook een gratis garantie universelle des loyers (GUL). Ook bij een verlenging van een bestaand huurcontract kan gratis van de GUL worden geprofiteerd. Een decreet moet nog de precieze inhoud van deze garantie vastleggen.

"Krappe zones"

De wet wijst 28 agglomeraties met meer dan 50.000 inwoners in Frankrijk aan als "zone tendue", waaronder Annecy, Bordeaux, Lille, Nice, Parijs, Toulon en Toulouse.

Meer gedetailleerde huurcontracten

In verband met deze wet zal een nieuw standaard huurcontract worden opgesteld en later dit jaar worden gepubliceerd. Ook is het aantal diagnostische rapporten dat de verhuurder aan de huurder moet verstrekken uitgebreid. Naast rapporten over energieverbruik, lood en riscogebieden moet ook een asbestverklaring en een diagnose van de elektrische installatie en de eventuele gasaansluiting worden overhandigd.

Gemeubileerd verhuur

Voor een gemeubileerde woning die als hoofdverblijf wordt gehuurd blijft de huurtermijn één jaar (9 maanden voor studenten) tegen 3 jaar voor een kale verhuur. De borg bij gemeubileerde verhuur bedraagt 2 maanden huur, tegen 1 maand bij kale verhuur.
Ook bij gemeubileerd verhuur moeten de eerder genoemde rapporten aan de verhuurder worden verstrekt.

Verzekering tegen verhuurrisico’s

Met ingang van 1 januari 2016 kun een verhuurder in Frankrijk zich verzekeren tegen bepaalde risico’s die je als verhuurder loopt. Voor deze "garantie des risques locatifs (GRL)" ondertekent de verhuurder een contract ("contrat socle GRL") met een verzekeringsmaatschappij. Enkele van de gedekte risico’s zijn het onvermogen de huur te betalen, door een huurder toegebrachte schade en procedurekosten bij nalatigheid van de huurder. De verzekering is uitsluitend van toepassing op woningen die de huurder gebruikt als hoofdverblijf en de initiële huurprijs mag de € 2.000 per maand niet overschrijden.