Onder het Ancien Régime werd het openbaar ministerie "Petit parc" genoemd, een verwijzing naar de kleine gesloten ruimte waar de hoorzitting werd gehouden waar de procureurs van de Koning tussenbeide kwamen.

Er wordt ook wel gesproken over "magistrature debout", omdat de leden van deze groep opstaan om hun rekwisitoor (réquisition) te doen.

In Frankrijk verwijst le Parquet naar de organisatie, op het niveau van het tribunal juridiciaire, van alle magistraten van het parket die verantwoordelijk zijn voor het aanvragen van de toepassing van de wet en het voeren van strafvervolging in naam van de belangen van de samenleving.
Het omvat een procureur de la République, eventueel bijgestaan door plaatsvervangende openbare aanklagers, plaatsvervangende openbare aanklagers (vice-procureurs) en gewone plaatsvervangers (substituts).
Hij vertegenwoordigt het openbaar ministerie bij het tribunal correctionnel, de juridictions pour mineurs, de juge d’instruction en de formations civiles van de rechtbank.
In de cours d’appel wordt het openbaar ministerie het "Parquet général" genoemd (met een procureur-generaal bijgestaan door avocats généraux die (in tegenstelling tot wat hun naam doet vermoeden) geen advocaat maar magistraat zijn.

Het Franse ministère public heeft een zeer geavanceerde hiërarchische organisatie. Elk lid van een openbaar ministerie rapporteert aan zijn of haar leidinggevende binnen hetzelfde openbaar ministerie. De parketten van de rechtbanken van eerste aanleg vallen onder het algemeen parket, dat rechtstreeks rapporteert aan de minister van Justitie. Daarnaast heeft de minister van Justitie disciplinaire bevoegdheden tegen officieren van justitie (wanneer disciplinaire maatregelen worden genomen tegen een officier van justitie, geeft de Hoge Raad van Justitie slechts een advies aan de minister, terwijl de Raad zelf de beslissing neemt wanneer het beroep tegen een rechter wordt ingesteld).

Toch zijn er opmerkelijke uitzonderingen op dit hiërarchische principe:

• de procureur-generaal kan de procureur de la République verzoeken een procedure in te stellen, maar kan deze niet zonder verdere maatregelen beëindigen;
• handelingen van een magistraat die bevelen van zijn hiërarchie negeert, zullen hoe dan ook geldig zijn. De magistraat loopt het risico disciplinaire sancties te krijgen die zo ver kunnen gaan als ontslag;
• de gehoorzaamheid is beperkt tot geschriften op grond van het gebruikelijke beginsel "la plume est serve mais la parole est libre|de veer (pen) wordt gediend maar het woord is vrij]". Daarom kunnen de aanklagers tijdens het proces vrijelijk mondelinge opmerkingen maken, waarbij de gehoorzaamheid beperkt is tot schriftelijke vorderingen.

Ondeelbaarheid van het parket

Een van de specifieke kenmerken van het parket is dat het ondeelbaar is: elk lid vertegenwoordigt het geheel en de leden van het parket zijn dus onderling verwisselbaar. Als een lid een daad stelt, geldt deze namens het hele openbaar ministerie. Tijdens een proces kunnen de openbare aanklagers elkaar vervangen zonder de procedure te blokkeren, wat voor rechters op straffe van nietigheid van het vonnis verboden is.

Onverantwoordelijkheid van de officier van justitie

Een ander specifiek kenmerk is de onverantwoordelijkheid van de officier van justitie; een officier van justitie is alleen aansprakelijk voor zijn of haar persoonlijk wangedrag, maar kan niet worden veroordeeld tot betaling van kosten zoals een andere eiser wanneer hij of zij een zaak verliest. Evenmin kan hij aangeklaagd worden voor belediging of laster voor opmerkingen die tijdens de hoorzittingen zijn gemaakt. Persoonlijke fouten in verband met de openbare dienst kunnen worden vervolgd in het kader van een regresvordering van de staat, maar alleen voor de civiele afdeling van het Hof van Cassatie.

Organisatie en personeel

In het algemeen zal een magistraat tijdens zijn of haar carrière zowel bij de rechterlijke macht als bij het openbaar ministerie werkzaam zijn.