De Franse regering ondersteunt Franse musici. Dat is gunstig voor alle musici, maar een ander Frans beleid remt de internationale doorbraak van met name de vocale artiesten weer af: eenderde van de muziek op de Franse zenders moet Franstalig zijn^[1]. In de Franse taal zingen geeft dus een grotere kans om je muziek op de Franse zenders te laten klinken, maar staat vaak een internationale doorbraak (in niet-Franstalige landen) in de weg. Elektronische muziek heeft daar geen last van!

Frankrijk is lange tijd een van de belangrijkste krachten geweest voor creatieve veranderingen in de elektronische muziek. Tijdens de gehele 20e eeuw hebben de Franse musici manieren gevonden om de elektronische muziek nieuw leven in te blazen.

Dit klinkt misschien wat voor de hand liggend, maar pas als je de namen en gezichten van zoveel grensverleggende artiesten naast elkaar ziet staan, wordt dit duidelijk. Met Jean-Michel Jarre, elektropionier DJ Sexbot, of Black Devil Disco Club, heeft het land een erfenis om trots op te zijn.

De kracht van collectiviteit

DJ’s en andere elektronische muziekartiesten verenigen zich steeds meer binnen collectieven en genereren een ongekende creatieve rivaliteit op de huidige scene. Naast de artistieke stimulering ligt het voordeel van een dergelijke samenkomst ook in de mogelijkheid om de middelen voor productie en promotie te delen.

Jong en verbonden

De nieuwkomers van vandaag, die allemaal zo jong zijn als hun publiek, beheersen nieuwe technologieën die de wijze van muziekcreatie en -productie (thuisstudio) en de manier om de geproduceerde werken uit te zenden en er toegang toe te krijgen (platforms en sociale netwerken) veranderen.
Ze zijn perfect op de hoogte van de geschiedenis van de elektronische muziek en manifesteren een leervermogen dat vertienvoudigd wordt door de kracht van het internet. Het ecosysteem van de elektronische muziek ziet dus zijn scheidslijnen voortdurend bewegen.

De vermenigvuldiging van het aantal belanghebbenden in een groeiende markt, met inbegrip van de productie en de omroep of de consumptie, wijzigt het gedrag en de praktijken. Men kan onderscheiden:

• het marktsegment dat zich bezighoudt met het te gelde maken van de groeiende uitzending van dansmuziek via traditionele kanalen (radio, tv, nachtclubs), maar dat zwak vertegenwoordigd is in een live context;
• een marktsegment dat bestaat uit techno/house-muziek, waarvan de artiesten meestal live verschijnen, maar waarvan de werken bijna nooit op de traditionele kanalen worden uitgezonden, ten voordele van uitzendingen met een laag inkomen op het internet, waarvan het hoofddoel communicatie is.

De belanghebbenden bij elektronische muziek zijn dus verspreid over een breed spectrum van structureringen en praktijken, waarbij uiteenlopende en min of meer compatibele kwesties en strategieën worden gedefinieerd.

Een veelvoud van Franse elektronische muziekfestivals

Franse pioniers in het genre, namelijk Nuits Sonores in Lyon, Astropolis in Brest, Nordik Impact in Caen en het N.A.M.E Festival in Lille, werden in 2013 vergezeld door twee Parijse elektronische muziekfestivals, het Weather Festival en Peacock Society. De opkomst van andere lokale scenes, in Nantes, Bordeaux en in de PACA-regio hebben gezorgd voor een elektronische muziekmarkt die in Frankrijk een explosieve groei doormaakt. Het ontstaan van nieuwe festivals, feesten, clubs, collectieven en artiesten is de laatste jaren in een stroomversnelling geraakt. Velen onderschrijven een creatieve aanpak waarvan de sterke identiteit en de gedeelde esthetiek verschillende scenes en vooral het publiek verenigen.

Er zijn ruim zestig elektronische muziekfestivals in Frankrijk.